Impressions of the visit of the staff of the Institute of Literature to Shusha

   Although I have been separated from Shusha for 30 years, I have never had a day without Shusha. It was as if the wing of my soul was broken. I forced my soul to endure unbearable pain. 30 years of not being able to escape ...

   As passengers of the bus heading to Shusha, our paradise, we wanted to embrace and imitate every scene we saw - a stone, a brick. Everyone was excited. We did not want to miss a single moment of the trip.

   And ... this is the free Fizuli region that greets us with its longed-for, ruined lands. A new, wide highway from Fizuli region takes us to a heavenly place - Shusha. Along the way, I watch with heartache how my country, which is engraved in the memory with its beauty, richness and grandeur, has turned into a ruin. The felled trees, the destroyed houses, seem to tell us, "Have a good day." Although these scenes are very sad, I have peace of mind. I know that these horrible scenes are the last lines of a 30-year-old tragic story.

    Şuşaya yaxınlaşdıqca həyəcanım daha da artır. İllərdir həsrət qaldığım baba yurduma qədəm basıram.

     Əzəməti, gözəlliyi, möhtəşəmliyi ilə dünyaya meydan oxuyan gözəl Şuşam bizi isti nəfəsi ilə qarşıladı. Mənə elə gəldi ki, bu gün Şuşa müqəddəs bir ünsiyyətin zirvəsindədir, insanlar daha sevincli, səmimidirlər.  

   Acılarımın sonu, duyğularımın zərifi, təşnə ürəyimə səpilən suyum, qürur mənbəyim, həsrətli gözlərimin işığı yurdum!

   Xoş gördük!

   Bu xoşbəxtliyi ifadə etməyə sözün qüdrəti çatmaz.

   Sənə həmd olsun Allahım!

   Bu sevinci, bu qüruru bizə yaşatdıqları üçün Ali Baş Komandanımıza, igid əsgərlərimizə, qazilərimizə minnətdarıq. Sıldırım qayaları, dik yoxuşları “Vətən naminə” deyib dırmaşan, yalın əllə, dişi, dırnağı ilə düşmənin təpədən-dırnağa silahlanmış ordusunu məhv edən, canlarını qurban verib bizlərə Vətən torpaqlarını qaytaran şəhidlərimizin qarşısında bir daha baş əyirik. Məkanınız cənnət olsun!

   Əyilən başlarımızı dikəltdiniz, bükülən qəddimizi düzəltdiniz, itən qürurumuzu qaytardınız.

   Daha dünya Azərbaycan əsgərinin boş qalmış, mamırlamış ayaqqabısından (o məqaləni oxuyanda çox ağlamışdım) deyil, cəsur sərkərdəsi olan igid Azərbaycan əsgərindən yazacaq. Öz gözəlliyi ilə dünyaya meydan oxuyan cənnət Qarabağdan, gözəllər gözəli Şuşadan yazacaq.

   Qürur və sevinc hissi ilə ziyarətimizi davam etdiririk...

   Bizi Bülbülün, Üzeyirin, Xan qızının büstləri qarşıladı. Xan qızının ruhu bizi möhtəşəm sarayına dəvət etdi. Xan qızının bulağı sevincindən çağladı, sanki övladlarına qovuşan ana kimi sevinc göz yaşları gözlərindən sel kimi axdı.

   Xəyalım məni uşaqlıq illərimə apardı... İsa bulağını, Turş su bulağını, çal-çağırlı Cıdır düzünü, məhəlləmizə aparan qənbər daşlı doğma küçələri gəzdim. Qulağıma Xanın səsi gəldi:

       Şuşanın dağları başı dumanlı,

      Qırmızı koftalı, yaşıl tumanlı...

   Gözəl Şuşam! Qonşumuz düşmən olunca igidlərin al qanı əskik olmadı yurdumuzdan. Xan bu sözləri şifrə kimi də olsa aləmə car çəkirdi..., üç rəngli bayrağımızı tanıdırdı külli-aləmə.

   Şuşa möhtəşəm bayrağlmızı sinəsində qürurla dalğalandırırdı. Şuşa bizdən, biz Şuşadan ayrıla bilmirdik. Sanki bizə hələlik deyirdi.

 Musa Yaqubun misraları dodaqlarımda titrədi:

      Bəlkə də borcundan çıxmadım vətən.

      Ömür bahar deyil, bir də qayıtsın.

      Ölsəm də qoynunda qoy ölüm ki, mən

      Çürüyüm bir ovuc torpağın artsın.

   Şuşadan yenidən görüşmək ümidi ilə xoş təəssüratlarla ayrıldıq.