Kalidasa's name has a deep meaning in India and is understood and accepted as the supreme embodiment of Indian artistic culture and unique poetic outlook. "Kalidasa" literally means servant of the goddess Kali. His work symbolizes the heyday of classical Indian culture. Unlike other artists, the freedom of creative imagination and individual style, the use of jewelry approaches in the depiction of the human heart, and the comprehensive view of the poet's era are brought to the fore. As a result, the characters in Kalidasa's works attract attention not only because they are bright personalities of their own, but also because they are identified with the spiritual world of the Indian people, its culture and nature.
Countless legends have been created about Kalidasa's name, biography, personal life, and personal creativity. In one of them, Kalidasa gained the mercy of the goddess Kali, lived with this goddess, became a poetic talent by being able to gain wisdom from a poor and common shepherd, and was also destroyed due to the envy of other courtiers. Here, of course, the adventures of famous people connected to the Eastern and Western fairy tales typical of the medieval period are connected with the name of Kalidasa, numerous stories, anecdotes, his poetic victories in front of common brahmins and court poets are reflected and ultimately given to his literary legacy. it is also possible to see the expression of the high value itself.
Kalidasa's origins are also nebulous. According to some legends, he came from Bengal, Ceylon, or Kashmir, Ujjain, Benaris, Dhar, etc. is said to be. According to the well-known Indian literary critic D.S. Upadniyaya, Kalidasa is from Kashmir. Right here, let us say once again that there are so many contradictory points about Kalidasa that even devoting several books to solving them would not result in putting a final point. Therefore, we will specifically prefer to talk about only some aspects of this great artist's work.
Thus, the names of various works related to the name of Kalidasa are mentioned. This, among other things, was also related to the widespread presence of the name Kalidasa among Indians. However, mainly Indian literary studies and European scientific theoretical criticism of his three dramas "Shakuntala" (or "Sakuntala"), "Vikramorvashi", "Malyavika and Agnimitra"; three voluminous poems (two of them epic Raghuvamsha and Kumarasambhava and one lyrical Meghhaduta).
According to scholars and researchers, Kalidasa's life and work coincides with the "golden age" of ancient Indian classical culture. It was during this period that the Hupt empire managed to unite the scattered provinces under its umbrella under a single flag.
Although it is difficult to talk about the influence of any Indian writer on Kalidasa's work, it is said that the "Ramayana" epic had a certain influence. At the same time, the influence of the mentioned epic can be seen in the introduction of "Malyavika and Agnimitra". Although Kalidasa mentions his predecessors Bhavasa, Kaviputru and Saumilli here, practically nothing is known about their lives and works. At the same time, let's say that the only Indian poet who lived in a period close to the time of Kalidasa's creation and wrote his works in Sanskrit, Akhwaghhosha, dedicated his epic poem "The Life of the Buddha" to the life of the Buddha. In addition, Vishnusharmanu or "Panchatantra", "Jatakamala" of Aryasura and "Kamasutra" of Vattsyana can also be attributed here.
It is his drama "Shakuntala" (or "The Famous Shakuntala") that made Kalidasa famous all over the world. It talks about the mutual love of King Dushyanta and Shakuntala, the daughter of the nymph Menaki and the children of the sage Vishwamitri.
Qeyd etdiklərimizlə yanaşı, hind ədəbiyyatı tarixçilərinin fikrincə və hind ənənələrinə görə Kalidaşa həm də çoxlu sayda - 30 poema və pyeslər müəllifidir. Lakin burada xeyli sayda digər əsərlərin də adları çəkilir ki, onların Kalidasanın adına çıxılması da özünü doğrutmur. Onların sırasında "Rutuxamsara" ("İlin fəsilləri") adlı lirik poema da vardır ki, bu mənbə onun yeddinci əsəri kimi qeyd edilir. Bəzi tədqiqatçılar (O.Valter, F.İ.Şerbakova və b.) "Rutuxamsara"nın Kalidasaya məxsusluğunu tamamilə rədd etsələr də, digərləri (G.C.Jaia, S.Upadhyaya) adı çəkilən poemanı yalnız Kalidasanın yazdığında israrlıdırlar.
Onu da bildirək ki, Kalidasanın "Malyavika və Aqnimirta"sı sanskritcə ilk müəllifli pyes kimi tarixə düşmüşdür. Kalidasanın adı ilə bağlı xronotoplar son dərəcə yayğındır. Bunu sübut edən başlıca məqam isə ondan ibarətdir ki, əgər bəzi müəlliflər Kalidasının həyatını, yuxarıda söylədiyimiz kimi, eramızdan əvvəllərə aparıb çıxarırlarsa, ikinci qism tədqiqatçılar onun eramızın II əsrində, üçünçülər isə VIII əsrində yaşamasında israrlıdırlar.
Kalidasa xalq əfsanələrindən qidalanıb, öz istedadına söykənərək çobanlıqdan saray şairinə qədər yüksəlmiş orijinal şəxsiyyət olmaqla, həm də yaradıcılığı folklor-epik ənənələrindən əvvəl və ədəbi inkişafdan öncəki mərhələni əhatə etməklə onun bədii düşüncəsinin episentrində xalq həyatı və təbiət hadisələrinin ilham mənbəyi olduğunu qeyd etməliyik. Məsələn, "Kumarın doğuluşu" epik poeması və "İlin fəsilləri" lirik poemasında o, insan hisslərinin tərənnümünü ön planda gözəl boyalarla təsvir etmişdir.
Kalidasanın yaratdığı əsərlər arasında ən məşhuru, heç sübhəsiz ki, "Şakuntala", yaxud "Üzüyündən tanınan Şakuntala"dır. Həm qədim ənənə, həm də müasir ədəbi tənqid bu əsəri həm Kalidasa yaradıcılığının, həm də qədim hind dramaturgiyasının zirvəsi hesab edir. Eyni zamanda bəzi tədqiqatçılar bu dramı müəllifin axırıncı əsəri hesab edirlər. Onlar həm də belə bir fikirdə əsasən həmrəydirlər ki, bu əsərin süjeti "Şakuntala haqqında dastan" və "Mahabharata"nın birinci kitabından əxz edilmişdir. Eposun süjeti Ay sülaləsinin tarixi ilə bağlıdır (qəhrəmanın oğlu və Bharata dastanının qəhrəmanı olan qadın Kalidasanın dramının finalında ortaya çıxmaqla ona şah tayfasının adını verir. Onu bu mənada həm də "Bharata" poemasının adı ilə müqayisə edə bilərik). Bundan başqa, dastanın versiyasının həm də keçmiş haqqında dastanlardan "Padmapuran"la uyğunluq təşkil etdiyini görmək mümkündür.
Yeri gəlmişkən qeyd edək ki, "Şakuntala" qədim hind ədəbiyyatının Avropa dillərinə tərcümə olunmuş ilk əsərlərindən hesab edilə bilər. Belə ki, Uilyam Consun ingilis dilinə etdiyi tərcümədən sonra Qərbin Kalidasa yaradıcılığına və qədim hind mədəniyyətinə marağı yetərincə aktuallaşmışdır. Bu dram əsəri 1761-ci ildə Kəlküttədə ingilis dilində nəşr olunmuşdur.
Kalidasa əsəri sırf özününküləşdirməsi üçün dramın müxtəlif şəkillərinə dərvişin lənətlədiyi epizodu və qoruyucu-üzüyü daxil edir. Üzük isə sözün həqiqi mənasında son dərəcə möcüzəli xassələri ilə bir sehr olaraq əsərin bütün xarakterini dəyişməklə (Oldenburqun təbirincə desək) eposdan gələn kobud, həm də heç də bütün hallarda hadisələrin gedişini anlaşılmayan bir əsərə çevirsə də, sözün əsil mənasında onu həm də qeyri-adi məhəbbət dastanına çevirməklə, sevginin əzəmətini nümayiş etdirən - hicran, iki sevən qəlbin yenidən vüsala yetişdiyi və s. kimi son dərəcə maraqlı bir poetik şedevrə çevirmişdir.
Rus tənqidçiləri V.İ.Kalyanov və V.Q.Ermanın təsdiqlədiklərinə görə dünya ədəbiyyatında "Şakuntala" dramında olduğu kimi əsərin birinci və üçüncü şəkillərində yer almış sevgi səhnələrinin bu qədər "yüksət poetik möcüzə ilə yapıldığını tapmaq çətindir".
Bəhs etdiyimiz dramın dördüncü səhnəsində Şakunutalanın öz doğma monastrından vidalaşıb çıxması son dərəcə dərin üzücü hisslər və izaholunmaz ürək çırpıntıları və gözəlliklə təsvir olunmuşdur. Burada insan gözəlliyi ilə təbiət gözəlliyi elə bir ünsiyyət və ülfətə girir ki, mənzərə əsil dahi bədii təcəssüçüm əldə edir. Şakuntala doğma yerlərdən ayrıldığına görə kədərləndikcə, sanki təbiətin özü də bu ayrılığa görə qəmə-qüssəyə qərq olur:
Lani ronəöt travu izo rta, ne qlotaə,
Pləsku ne xoçet prodoljitğ pavlin,
Jeltıe listğə vğönok uronil, izvivaəsğ,
Listğə, kak slezı, upali, qrustə o tebe.
Ceyranlar otları ağzından salır,
Tovuz quşu isə rəqs belə etmir,
Başların qaldırmır saralmış otlar,
Yarpaqlar yaş tökür, onu düşünür.
(Tərcümə bizimdir)
Əsərin əksər səhnələrində insanı öz əlindən alan təsvirlər ortada dayanır. Şakuntala güllərlə, daim yaşıl çiçəklərlə, əldə saxlanılıb bəslənilmiş ceyranla vidalaşarkən ceyran onun donundan tutub buraxmır.
Kalidasanın qələmində nəinki Şakuntalanın sərv boylu qaməti əks olunmuş, həm də pyesdə yer almış Şakuntalanın rəfiqələri Anasuyya və Priyambada da eyni vüsətlə təsvir olunmuşlar.
Əksər tədqiqatçılar Kalidasanın Şakuntalanı xüsusi ilə yüksək poetik ustalıqla təsvir etdiyini göstərməkdədirlər. Burada məzmun dərinliyi ilə yetkin harmoniya və bədii formanın kamilliyi diqqəti daha çox cəlb etməkdədir. Bir məqamı da qeyd edək ki, Uilyam Consun "Şakuntala"nın 1789-ci ildə ingilis tərcüməsindən sonra Avropada bu qədim hind mənbəyinə olan maraq hədsiz dərəcədə artırmışdır. Şakuntala Avropada Herder, Şlegel, Humbolt, Höte, Silven Levi, Rusiyada Karamzin və Balmontun əsərə sevgisini hədsiz etmişdir. Höte "Şakuntala"nın təsiri altında "Faust"un proloqunu yazmışdır.
Bədii keyfiyyətinə görə Kalidasanın digər bir dramatik şedevri "Vikramorvaşi"də, demək olar ki, "Şakuntala"dan zəif əsər deyildir. Əlbəttə, Kalidasanın həm bu, həm də digər yuxarıda adlarını çəkdiyimiz əsərləri (dramları və poemaları) daha dərindən təhlillərə cəlb edilməli, onlarla bağlı Azərbaycan ictimaiyyətinə dolğun məlumatlar verilməlidir. Bununla belə, eksklüziv şəkildə nəzərdən keçirdiyimiz Kalidasa yaradıcılığına münasibət sərgiləyərkən biz həm də onu da dilə gətirməyi vacib hesab edirik ki, Kalidasanın dram əsərləri öz zahiri formasına görə dövrün brəhmən poetikasının kanonlarına uyğundur. Eyni zamanda Kalidasa dövründə sanskrit artıq xalq dili səviyyəsindən Hindistandankı bütün savadlı insanların ədəbi dilinə çevrilmişdir.
Kalidasanın hər iki janrda - dram və epik qəlibdə yazdığı əsərləri nağılvari romantik süjet və lirik səhnələrdən qurulub, eposa istiqamətlənən əsərləri zəngin lirik hiss, duyğu və emosiyalara köklənməklə təbiətin qeyri-adi təsvirini və məişət mənzərələrini yüksək şəkildə əks etdirməkdədir.
